Euskara batuan, 2. pertsona ergatiboko pluralgilea -e da aditz jokatuan:

Erdialdeko zenbait hizkeratan, berriz, -te da pluralgilea (Zuazo 2014: 57, 117-118; Hualde 2016):

Gipuzkoan Donostia-Hernani lerroan hasi eta Irun bitarte, eta Nafarroan Goizuetan Basaburu Nagusian eta Imotzen erabiltzen da -te pluralgilea ergatiboko 2. pertsonarako (Zuazo 2014: 57, 118).

Goiko (2) adibideko duzute aditz formaz gain, diozute (3a) edota nauzute (3b) bezalakoak erabiltzen dira hizkera hauetan (Zuazo 2014: 117).

Halaber, aipatzekoa da hizkera hauetan ergatiboaz eta absolutiboaz gain, datiboak ere erakusten duela -te pluralgilea. (4) adibidean, esaterako, datiboarekin ere erabiltzen da 2. Pertsonarentzat -te plural marka (Zuazo 2014: 57):

Fenomeno hau Donostia-Hernani lerroan hasi eta Irun bitartean gertatzen da, baita Nafarroan Goizuetan, Basaburua Nagusian eta Imotzen ere (Zuazo 2014: 57, 118). Gipuzkoa eta Nafarroa arteko erdialdeko euskararen hizkera batzuetako ezaugarria da, beraz, -te pluralgilea erabiltzea ergatiboko 2. pertsonarako ez ezik baita 3. pertsonarako ere. Ertzetako euskalkietan, ostera, mendebaleko euskaran eta euskara zuberotarrean -e forma zabarra nagusitzen da (Hualde 2016).

Datubaseak erakusten duen irudiak bat egiten du fenomenoari egotzi izan zaion banaketa dialektalarekin. Gipuzkoako ipar-ekialdeko hizkeretan agertzen da, Errenteria, Oiartzun eta Hernanin, baita Nafarroako Goizuetan ere.

Zuazok (2014: 117) azaltzen duenez, ergatiboko 2. pertsona pluralerako -te morfema erabiltzea erdialdeko hizkeretan absolutiboko 2. pertsonarako erabiltzen den -te plural marka zabaltzetik dator. Zuazok berak dioen bezala, fenomeno honen eremu dialektala txikiagoa da ergatiboko 2. pertsonako -te plural markarena baino, eta egitura berriagoa dela erakusten du horrek. Horixe bera iradokitzen dute Hurtadok (2001: 100-103) Goierrin eta Tolosalde hegoaldean bildutako datuek ere. Hizkera hauetan 2. pertsona ergatiborako -te pluralgilea erabiltzea 3. pertsona ergatiborako -te erabiltzea baino fenomeno berriagoa da. XVIII. mendearen amaieran, esaterako, Larramendiren arabera Donostiatik Tolosaraino -te pluralgilea zegoen ergatiboko 3. Pertsonarako (baita -e ere, jakina), baina ez ergatiboko 2. pertsonarako. Hurtadok berak ere Tolosan eta Ibarran 2. Pertsona ergatiborako -e pluralgilea bildu zuen Tolosan eta Ibarran, baina tarteka -te ere bai.